به دوستم می گم « تو همیشه به من بی اعتنایی می کنی ...
تو هرگز به من محبت نکردی ...
تو هیچوقت به حرفام گوش نمی دی »
بعد از گفتن اینا با خودم فکر می کنم که آیا اینایی که گفتم درسته یا نه؛
می بینم این طور هم نیست و بی انصافیه که بگم ...
« تو همیشه ... تو هرگز ... تو هیچوقت »،
شاید بهتر بود به جاش می گفتم « تو دوست خوب من هستی
ولی گاهی اوقات کارات ناراحتم می کنه »
تو که داری این پستو می خونی،چطور فکر می کنی؟؟
شاید چیز دیگه هم بهش می تونستم بگم، تو می تونی کمکم کنی؟؟